AMA Hare & Hound - Rd. 5 - Jericho, UT

Tyler heeft honger gehad om zijn hand te proberen tijdens een open pro-race voor de NHHA-serie, aangezien het grootste deel van zijn achtergrond uit deze serie komt. Hij pakte jaren geleden de pro 250-titel en begon zich toen te concentreren op GP. Met de lange pauze die we hebben voor de volgende GP-race, wilde hij naar zijn lokale H & H-ronde gaan om de winstreak die BETA USA's, Joe Wasson had, te doorbreken. Tyler won met zijn Yamaha 450FX. De eerste keer dat een Yamaha een AMA National H&H heeft gewonnen sinds 2017.

In zijn woorden: “Omdat dit mijn eerste NHHA was sinds 2019, was ik super opgewonden om gewoon weg te gaan en wat woestijnraces te racen en mijn hele racefamilie te zien die ik al een tijdje niet had gezien! Met alle races en trainingen die ik de afgelopen maanden heb gedaan, wist ik dat ik met de beste jongens kon rennen en gelijk kon hebben met hen! Omdat het de race was die ik dit jaar het dichtst in de buurt kwam en vertrouwd terrein, was ik super opgewonden. Ik kende een geweldige start, maar mijn lijn die ik had gelopen was gewoon niet goed genoeg in vergelijking met anderen, dus ik werd een beetje later buitengesloten. Ik had Joe Wasson betrapt en ik veranderde mijn lijn om hem te volgen, omdat ik weet dat hij altijd zijn starts heeft gekozen en deze races heeft gewonnen, dus als ik hem kon verslaan, zou het geweldig voor mij zijn. Toen we ongeveer anderhalve kilometer in de race de tweede set spandoeken raakten, werd ik tweede overall vlak achter Joe en had ik veel vertrouwen in het terrein waarin we racen, dus ik probeerde een pass te maken en aan de leiding te komen. Ik heb de pass over het algemeen gemakkelijk kunnen maken. Ik legde mijn hoofd neer om te proberen het veld te verkleinen. Ik vond al heel vroeg een stroom en ik had zoveel plezier. Mijn fiets werkte zo goed en ik heb er nooit aan getwijfeld om de enorme oeps of iets anders te raken dat de koers naar me gooide. Met alle Grand Prix-races die ik de afgelopen jaren heb gereden, was ik in staat om een veel hoger intensiteitsniveau en snelheid te behouden en kon ik de rest van het veld vrij snel voorbijgaan. Toen ik van de eerste lus kwam, kreeg ik een heel snelle pit en moest ik weer racen voor de laatste 40 mijl. Mijn lichaam voelde nog steeds geweldig aan met nauwelijks enige vermoeidheid, dus ik kon nog steeds de hogere intensiteit behouden en was nog steeds in een heel goede flow. Ik was in staat om de finish te halen voor mijn eerste nationale overall en schreef wat geschiedenis als de eerste Utah-rijder die ook een overall pakte! De hele dag was een droom die uitkwam en ik kon me niet voorstellen dat het beter zou zijn! Ik moet jullie allemaal enorm bedanken die me steunen en de dromen levend houden. Ik had het zonder jullie niet kunnen doen! "

Nick werkte hard om de voorsprong van Preston Cambell te pakken te krijgen, maar kwam daar net niet voor en eindigde als 2e. Preston zou het kampioenschap binnenhalen en Nick eindigde het seizoen als 2e in het kampioenschap. Nick heeft een ongelooflijk jaar achter de rug van zijn ACL-reconstructie en we zijn blij dat we zijn inspanningen kunnen blijven steunen.

In zijn woorden: “Dit weekend was de laatste ronde van de District 37 Hare N Hound Series. Het werd gehouden in de woestijn van Ridgecrest, niet ver van mijn huis. Ik hou er altijd van om hier te racen en voel me hier echt op mijn gemak op mijn fiets. Ik kende een geweldige start en reed ongeveer de eerste 10 mijl tot ik Preston snel achter me hoorde komen. Hij kwam bij me en ik probeerde gewoon aan zijn achterwiel te blijven en mijn tempo op te voeren om bij hem te blijven. Halverwege de lus raakte ik het pad kwijt en kon ik niet achterhalen waar het lint was. Ik moest mijn fiets op een heuvel afzetten en naar Preston luisteren. Ik ving wat stof op en hoorde hem helemaal rechts van waar ik was. Ik vond het lint en vertrok zonder stof voor me uit. Ik had het contact met hem verloren en wist niet of ik het weer goed zou kunnen maken. Nou, ik begon net mijn tempo te verhogen en te kijken of ik hem weer kon binnenhalen, maar ik had geen geluk. Nou dat was omdat Preston ook verdwaald was en achter me stond! Ik hoorde hem eindelijk en wuifde hem voorbij omdat het stom is om de leiding te verliezen voor slechte koersmarkeringen. Ik bleef daarna de hele weg naar de pits bij hem. Ik begon wat losser te worden en voelde me een stuk beter op de motor. Ik was net aan het ijsberen met Preston die op loop 2 liep toen hij een afslag voor me miste en ik greep de kans om opnieuw voor te gaan aan. Ik deed mijn best om hem achter me te houden en het grootste deel van de 2e loop te leiden. We kwamen in een paar nauwe rotsachtige paden toen Preston me weer passeerde en misschien 100 voet later viel hij naar beneden en kwam ik weer om hem heen. Ik wist dat we het einde naderden, dus ik begon te sprinten en toen ik dat deed, was het mijn beurt om de koers te verliezen en terwijl ik terugliep naar het lint passeerde Preston me weer. We hadden nog maar een paar kilometer te gaan en ik eindigde als 2e overall op de dag en eindigde in zijn stof aan het eind. Het was leuk om de hele dag met Preston te strijden en zijn snelheid wordt steeds beter! Ik weet zeker dat mijn dagen geteld zijn om hem bij te houden, maar het voelde goed om het tempo te volgen en een kans te maken om te winnen! Ik eindigde als 2e in de punten voor de D37 Hare and Hound-serie voor Preston en het was een heel leuk jaar om met hem te vechten. Ik ben nog steeds aan het bijkomen van het feit dat ik vorig jaar 9 maanden van de fiets heb gezeten, dus ik zal deze zomer wat meer werk verzetten en proberen in de herfst weer met de kinderen te rennen !! "

Ava Silvestri wilde graag een GNCC ervaren en was eindelijk in staat om naar Indiana te komen om er een te vangen. Ze reed 6e in WXC, maar zou uiteindelijk worstelen en als 9e eindigen. Haar doel was om de top 10 te halen die ze behaalde. We zijn er trots op dat een Purvines Racing Yamaha vertegenwoordigd is aan de oostkust.

In haar woorden: “Ik heb dit weekend een geweldige tijd gehad in Indiana met mijn eerste GNCC en ik denk niet dat ik ooit zo veel plezier heb gehad op mijn crossmotor. De omstandigheden waren episch en de hele sfeer was geweldig. Ik was in staat om een 9e plaats te pakken in WXC na een paar gevechten met de grond en de bomen. Super gestookt met het hele weekend en hopelijk kan ik dit jaar meer doen! Super dankbaar voor alle hulp van het AM Pro Yamaha-team en al hun gastvrijheid gedurende het weekend. "